กรุณาพูดก่อน

คุณกับเขาคบหากันมาได้สักพัก สักพักในที่นี้อ่านว่าเกือบปีหนึ่ง คุณพบกับเขาในร้านเหล้า ในคืนที่ต่างคนต่างเพิ่งจบความสัมพันธ์อันล้มเหลว ของคุณสิบสามปี ส่วนเขาสี่เดือน แต่เป็นสี่เดือนของความสัมพันธ์ครั้งที่สิบสาม มันก็เหมือนในนิยายโรแมนซ์หมวดชายรักชายพล็อตดาดๆ ที่ขายในวอเตอร์สโตน คุณกับเขาจบกันลงบนเตียง ในโมเตลห่างไปสองช่วงถนน จะมีอะไรปลอบใจคนช้ำรักได้ดีไปกว่าร่างกายคนช้ำรักด้วยกันอีก

แต่ความสัมพันธ์ทางกายก็มีเพียงแค่คืนนั้น เช้ามืดพวกคุณนอนคุยกัน คุณก็พบว่าคุณได้เพื่อนที่ถูกคอคนใหม่

เขาเป็นคนที่ชวนให้รัก มีหลายสิ่งทั้งในหน้าตาและนิสัยที่ทำให้การรักเขาดูจะเป็นเรื่องง่าย แต่คุณกับเขาก็คงความเป็นเพื่อนไว้อยู่ดี เพื่อนตั้งแต่เริ่ม เพื่อนเสมอมา ตลอดหลายเดือนที่คบหากัน มีคนเข้าหาเขา ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่เลยสักนิด ในเมื่อคุณเองก็ถูกเขาดึงดูด เหมือนไฟ เหมือนแม่เหล็ก เพียงแค่เขาไม่ยอมคบหากับใครอีก ยอมเพียงให้ร่วมเตียงเหมือนกับที่ร่วมเตียงกับคุณในวันที่พบกันคืนแรก แต่ก็ไม่เหมือนกับคุณ เพราะเขาไม่ยอมให้ใครสานต่อความเป็นเพื่อนแบบที่ยอมให้คุณ

หรืออาจเป็นคุณ ที่ยอมเปิดรับให้เขาได้ลองเป็นเพื่อนเอง

การจะหลงรักเขาเป็นเรื่องง่าย คุณชัดแน่แก่ใจในข้อเท็จจริงนั้น แต่การยกใจให้เขาเป็นอะไรที่ยากกว่า ยิ่งดูง่ายเท่าใด ก็ยิ่งเป็นส่วนกลับของความง่ายนั้น เพราะอย่างนั้น คุณจึงไม่หลงรักเขา คุณไม่ได้แม้แต่จะห้ามตัวเองไม่ให้ตกหลุมรัก

เห็นซ้ำไปซ้ำยิ่งกว่าวิดีโอที่กรอภาพย้อนกลับ คนที่เข้าหาเขาในตอนกลางคืนและจากไปก่อนรุ่งสาง เหลือเพียงคุณคนเดียวที่ยังยั่งยืนในที่ที่อยู่ตรงนั้น แบบนี้ดีแล้ว คุณมั่นใจอย่างนั้น เพราะไม่มีที่ไหน ไม่มีใครอีกแล้วที่ได้อยู่ข้างเขา นอกจากที่ของคุณ ความน่าจะเป็นของความสัมพันธ์หอมหวานเสมอ เหมือนน้ำตาลเคลือบเม็ดยา จะรู้ได้อย่างไรเล่าว่านั้นคือยาพิษหรือยารักษาหัวใจสลาย แล้วจะส่งสิ่งที่มีอยู่ไปเสี่ยงทำไม ในเมื่อคุณไม่ได้รักเขาและเขาไม่ได้รักคุณ แม้ปลายนิ้วที่แตะหลังมือจะทำให้ปีกผีเสื้อกระพือไหวเหมือนเมื่อครั้งยังสิบเจ็ด หรือรอยยิ้มที่ขยับกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกหนึ่งเส้นผม ดวงดาวที่วิบวับในตา เสียงหัวเราะในเรื่องที่มีเพียงคุณกับเขารู้กัน มันก็ไม่ได้เปลี่ยนคุณหรือเปลี่ยนเขาเลยสักนิด คุณไม่ได้รักเขา เขาไม่ได้รักคุณ ไม่ได้รักแบบนั้น ไม่ใช่

หรืออย่างน้อยคุณก็มั่นใจว่าเป็นแบบนั้น

จนเขายื่นกล่องซีดีเพลงให้คุณ อัลบั้มล่าสุดของแซม สมิธ นักร้องชาวอังกฤษที่ทั้งเขาและคุณชอบ ห่อพลาสติกเปิดแล้ว อัลบั้มใหม่ที่เป็นเก่าของเขา แต่ก็ยังใหม่สำหรับคุณ คุณมัวแต่ทำงานล่วงเวลาจนไม่ได้ไปร้านฟ็อปกับเขาสักที ผมให้ยืมฟัง เดี๋ยวคุณจะขาดใจตายไปก่อน เขาบอก คุณหัวเราะ แอปเปิลมิวสิคก็มี สปอติฟายอีก คุณว่า ไม่เป็นไรหรอก คุณเก็บไว้เถอะ เขาดึงดันให้คุณรับไว้ เดี๋ยวสุดท้ายคุณก็ผัดผ่อนจนลืมอยู่ดี เขาว่า เอาแผ่นไปเปิดฟังในรถนั่นล่ะ ได้ฟังแน่ๆ คุณจึงจนด้วยคำค้านที่ตรงนั้น

คุณเสร็จงานห้าทุ่มกว่า ท้องถนนไร้เสียง ในรถคุณเงียบ คุณจึงนึกได้ว่าคุณมีเพลงที่ได้รับมาจากเขาอยู่ คุณเปิดกล่อง แผ่นซีดีใหม่เอี่ยมรอให้แกะใส่เครื่องเล่น แต่บุ๊คเล็ตกลับมีสีป้ายและลายมือเขียน คุณเปิดไฟในรถเพื่ออ่าน มันเป็นขีดปากกาเน้นข้อความ เน้นที่ชื่อเพลงหนึ่ง และลายมือหวัดๆ ด้วยปากกาลูกลื่นของเขา

คุณนิ่งงัน มองมันที่อยู่ระหว่างแสงไฟถนนและความมืด เส้นแบ่งลากกลางกล่อง คุณมองมันราวกับอยากให้รูปนักร้องหนุ่มบนแผ่นเพลงพูดอะไรสักอย่าง แต่สมิธก็ไม่พูดอะไร มีแต่สายตาที่บอกให้คุณตัดสินใจเสีย แต่คุณไม่สามารถตัดสินใจ คุณหยิบซีดีใส่เครื่องเสียง แล้วสตาร์ทรถ ขับไปบนถนนว่างเปล่า คุณคิดว่าระยะทางครึ่งชั่วโมงอาจให้คำตอบ

สีเหลืองสะท้อนแสงและสีน้ำเงินวนเวียนอยู่ในหัว คุณคิดถึงดวงตาของเขา วิธีขยับริมฝีปากของเขา เสียงของเขา จินตนาการว่ากำลังพูดประโยคที่ฝากข้อความให้เพลงส่งหา แล้วคุณก็พบว่าไม่หรอก คุณไม่ใช่ตัดสินใจไม่ได้ คุณมีคำตอบเตรียมไว้อยู่แล้ว มีรออยู่นาน รอตั้งแต่เขายังไม่คิดถาม อาจจะตั้งแต่เขาไม่ได้คิดถาม และเมื่อถึงที่หมาย คุณจะให้คำตอบต่อหน้าเขาเอง และคุณต้องการเห็นดวงตาของเขาชัดๆ หากเขาตอบด้วยคำพูดเดียวกันกับคุณ

(ถ้าคำตอบคือใช่ ขอร้อง คุณช่วยเป็นฝ่ายบอกก่อนที แต่ถ้าไม่ใช่ อ่อนโยนกับหัวใจผมหน่อยนะ)