Re - construct

เวลาเราชอบใครสักคนด้วยแรงปรารถนาอันแรงกล้า เราจะประดิษฐ์สร้างเขาทุกอย่าง ภายใต้ข้อมูลโน่นนี่ นิดหน่อย จับเอามาผสมกัน ก่อร่างสร้างตัวตนเป็นเขา ที่เรารู้จักและอยากให้เป็น...

เริ่มทำความรู้จักจากตัวเขาในอดีตบ้าง ในปัจจุบันบ้าง ค่อยๆเลื่อนเมาส์ไปเรื่อยๆ เพื่อดูอัลบั้มโน้น อัลบั้มนี้ อมยิ้มเพียงลำพัง และอาจมีทีท่าขึงขังขัดใจเล็กน้อย ในภาพที่ดูไม่เคลียร์กับคนอื่นๆ....

อ่านสเตตัสของเขาไปเรื่อยๆ เลื่อนไป เลื่อนไป จนพบว่าเขาก็มีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนปุถุชนทั่วๆไป เขาเคยชอบใครซักคน... เราค้างสเตตัสตรงนั้นนานพอที่จะเลื่อนอ่านคอมเมนท์ของทุกคน...

เวลาที่เขาไม่ชอบเรา เรามักจะหาเหตุผลได้เป็นแสนล้านอย่าง ในการเป็นข้ออ้างที่เขาจะไม่ชอบเรา และสามารถหาเหตุผลได้อีกนับไม่ถ้วน ในการ keep ความสัมพันธ์แบบนี้เอาไว้...

แต่ภาพที่วนเวียนไม่รู้จบ คือใบหน้าที่นิ่งไม่ไหวติง และเสียงหัวเราะในยามหน้าแดง หรือการตั้งใจฟังเหมือนกำลังนั่งคุยปัญหาสังคมระดับชาติ

หากแถมอีกนิดคือการดูดบุหรี่..

ควันจากบุหรี่ที่ไปหยิบยืม

ของคนอื่นมานั้น ต่าวแข่งกันลอยขึ้นไปบนอากาศ เราไมไ่ด้อยากดูดบุหรี่เพราะตัวเรา...

แต่อย่างว่า เมื่อการประกอบสร้างของเราเสร็จสมบูรณ์ มันก็ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นหรือดำรงอยู่จริง หมุนวันผันเปลี่ยน ก็เท่านั้น ไม่มีอะไร ให้นึกและคิดถึง.