คนกล่อมโลก

เพลงของเสรี รุ่งสว่างล่องลอยอยู่ในมวลอากาศของเมือง เมืองที่เย็นลงแล้วในเดือนธันวาคม เศษเสี้ยวของลมฤดูหนาวพรูอยู่ที่ตรงนั้นตรงนี้ ในตรอกเล็กๆที่ตัดไปหาตลาด ในช่องของหน้าต่างที่ถูกเปิดแง้มไว้เพียงเล็กน้อย บนถนนอันอึกทึกของเมืองเก่า ในกลางคืนของคนนอนไม่หลับ

จอผ้าใบของหนังกลางแปลงที่ฉายให้เทพเจ้าในศาลเจ้าดูถูกพับม้วนขึ้น เทพเจ้าจึงจ้องมองไปยังถนนที่มีมอเตอร์ไซคล์ของเด็กหนุ่มสาวลอยล่องไปราวกับว่าการเคลื่อนที่คือจุดหมาย บางคัันจอดเรียงรายอยู่หน้าร้านเหล้า เด็กหนุ่มกำลังเกี้ยวพาเด็กสาวที่นั่งบนเบาะใต้แสงสีส้มเศร้าของโคมไฟถนน ควันจากหม้อนึ่งเคลื่อนไหวในแสงขาวทุกครั้งที่ฝาอลูมิเนียมถูกเปิดออก. กระดูกหมูเปื่อยยุ่ยเชื่องช้าเหมือนชีวิตที่ดูดซับเอาไขกระดูกของมันลงไปในน้ำต้ม ป้ายร้านพลาสติกสีแดงเก่าแก่หักไปตรงมุมล่างซ้าย แต่ตัวอักษรสีทองยังอ่านชื่อได้ครบถ้วนดี คนทำความสะอาดของเทศบาล ฮัมบางเพลงที่ยังค้างในหัว ลากถูไม้กวาดทางมะพร้าวกวัดไกวไปตามถนน แม่ค้าเก็บเสื้อผ้าของเธอลงลังพลาสติกสีเทาเข้ม ได้กลิ่นจางของพลาสลิกใช้ซ้ำรีดขึ้นรูปเป็นลังเก็บของใหม่ที่เพิ่งซื้อมาจากห้างร้านอันหนาแน่นด้วยผู้คน มีกลิ่นของการเริ่มต้นอยู่ในอากาศที่เย็นลง แต่ปีใหม่ยังเดินทางมาไม่ถึง งานรื่นเริงมีไว้เพื่อรอคอย เพื่อให้หลงลืมว่าเราต่างข้ามเวลาไปโดยลำพังไม่ว่าจะอยู่กับใครก็ตาม

ใครบางคนคลื่นเหียนจากเบียร์ที่ดื่มมากเกินไป หลอดไฟดวงเล็กๆสีน้ำเงินที่ประดับล้อมต้นไม้ขาดใจดับลงไปเงียบเชียบ คลองระบายน้ำเอื่อยไหลเชื่องช้า ผู้คนแออัดอยู่ในร้านเหล้า ในเสียงรัวระทึกของดนตรี ในความหวังเล็กๆน้อยๆ ความตื่นเต้นเล็กๆน้อยๆความเศร้าเล็กๆน้อยๆ นักดนตรีเผลอร้องเพลงที่เธอมีความหลัง ปาดน้ำตาที่ตกอยู่ข้างในทำให้เพลงสามัญดาษดื่นนั้นเพราะกว่าที่เคยได้ยิน อาจจะเพราะที่สุดที่มันเคยถูกร้องออกมาแต่มันก็จะถูกลืมในทันทีที่มันร้องจบ คนป่วยนอนหลับไหลโดยไม่ฝันอยู่ในห้องไอซียูขณะที่พยาบาลส่งต่อเวรให้เฝ้าระวังการหายใจเพราะอาจจะไม่พ้นคืนนี้ ญาติบางคนนอนบนเสื่อพลาสติกที่ชานพักระหว่างบันได โทรศัพท์หาคนรักที่กำลังจะไปเข้ากะดึกในโรงแรมริมหาด โลกขับเคลื่อนไปในคืนที่ใครบางคนคิดว่าอากาศเหมาะที่จะเดินเล่นกับคนรักจึงเปิดเพลงเศร้าในโทรศัพท์มือถือแล้วเดินเล่นลำพังไปตามถนนในเมือง

หลังประตูเหล็กที่ถูกปิดลง พื้นที่เงียบชียบในความมืดจะคงอยู่ไปเช่นนั้นอีกสี่วันจนกว่าคนงานที่แออัดกันในรถโดยสาร ในเครื่ิองบินของสายการบินราคาประหยัด ในที่นอนบนรถไฟชั้นสอง จะกลับคืนมาอีกครั้ง ถนนยังคงหนาแน่นไปด้วยขบวนเคลื่อนที่ช้าของรถยนต์ รถตู้ รถกระบะ รถบัส ร้านชำข้างทางเหว่ว้าอยู่ในเสียงหึ่งของตู้แช่ยะเยียบ เบียร์ราคาถูกอัดแน่นอยู่ในนั้น สีน้ำเงินและแดงทาบลงบนแอ่งน้ำขังขณะรถพยาบาลพาคนเจ็บบางคนกลับไปห้องฉุกเฉิน แสงนีออนในเตนท์ซีดเศร้า บางคนชงกาแฟแก้วที่สาม เอนหลังนั่งดูทีวีอยู่ริมถนน ไฟสีขาวของป้ายหยุดตรวจเรืองอยู่ในกลางคืนตัดกับแสงไฟจากหน้ารถเป็นครั้งคราว

มีการเฉลิมฉลองอยู่ในทุกแห่งหน พรุ่งนี้เคลื่อนเข้ามาหาเราใกล้ชิดที่สุดในเดือนธันวาคม การเริ่มต้นใหม่และคำมั่นสัญญาดูจะหนักแน่นขึ้นมาในเดือนนี้ การให้อภัยและการลืมก็เช่นกัน กว่าที่เราจะรู้ว่าทั้งหมดเป็นเพียงความนึกคิดแบบเดียวกับฝันกลางวันของนักเรียนเหนื่อยล้าในชั่วโมงภาษาอังกฤษทุกอย่างก็ล่วงเข้าเดือนมีนาคม และเรายังคงรอคอยธันวาคมราวกับว่าทั้งหมดถูกรีเซตให้เล่นซ้ำ และเราไม่มีความทรงจำหลงเหลือถึงปีทุกข์ยากของการผิดสัญญาและความล้มเหลวที่เพิ่งผ่านไป

เราร่วมรักกันเป็นครั้งที่สองร้อยสามสิบ คุณหลับไปในทันทีที่ถะถั่งหลั่งไหล ทิ้งผมค้างเติ่งไว้ระหว่างทางลงนรก คืนวันเสาร์อีกคืนหนึ่งของคู่รักที่กำลังเคลื่อนเข้าสู่การเป็นคนไม่รู้จัก ผมจุดบุหรี่ของคุณมาสูบ ไอโขลกอยู่นอกระเบียง เนื้อตัวเปลือยเปล่า เมาจากเบียร์ที่คุณถือติดกลับบ้านมา และอาหารจำนวนมากที่เราฉลองกันทำให้ผมคลื่นเหียน

ความสัมพันธ์เป็นเหมือนกราฟชนิดหนึ่ง มันเคลื่อนขึ้นสู่จุดสูงสุดแล้วร่วงหล่นลง ผมอยากฟังเพลงจากวิทยุ ฟังเสียงดีเจเปิดเพลงลูกทุ่งเก่าแก่ที่วันเวลานั้นนิ่งงันเหมือนห้าสิบปีที่แล้วยังคงอยู่ โลกไม่เปลี่ยนแปลงไป เราหยุดอยู่ในเดือนธันวาคมชั่วนิจินิรันดร์

https://youtu.be/L1ZuHf3jR0s